...در کتاب تاملی بر مساله ی وحدت اسلامی مناسبات علماى شیعه با خلافت عثمانى، در مطبوعات غرب بازتابى آب و تاب دار پیدا مى نمود. روزنامه ى تایمز به تاریخ 3 اوت 1903 م.(1870 هـ.ق) مى نویسد « مسئله‌ى به رسمیت شناختن سلطان ترکیه به عنوان خلیفه یا امیرالمؤمنین توسط برخى از روحانیون صاحب نفوذ مطرح گردیده که احتمالا این گروه متأثر از اندیشه‌ى "اتحاد اسلام" سید جمال الدین بوده اند که امید داشت سازشى بین فرق سنى و شیعه برقرار سازد». تجدید پیوند دنیاى شیعى با دنیاى اهل سنت، محصول فرهنگ سازى جنبش اتحاد اسلام بود. این فرهنگ، فرهنگ وحدت طلبى و هم سازگرى اسلامى بود. بروزگاه هاى برجسته‌ى این فرهنگ را سالیانى پس از روزگار سید جمال الدین و سلطان عبدالحمید دوم، در جبهه گیرى مشترک دو حوزه ى شیعى و سنى در مقابله با تجاوز ایتالیا به طرابلس غرب - لیبى - و وقایع جنگ جهانى اول مى توان مشاهده نمود.