به صورت اجمال، تفاوت بین ديدگاه اسلام و روانشناسان(غربي) درمورد جوان از نظر عقل، اخلاق و ... بيشتر به دليل اختلاف آن در مباني معرفت شناختي و انسان شناسانه است. ديدگاه اغلب روانشناسان درباره انسان، نگاهي مادي گرايانه و زميني است و از اين رو، در تحليل انسان و از جمله، در تحليل ابعاد مختلف جوان، براي مفاهيمي از قبيل خدا، عالم ماوراي طبيعت، وحي، قيامت، روح و فطرت جايگاهي قائل نيستند. اين امر، از سويي تحقيقات روانشناسان را محدود به زندگي مادي مي سازد و از سوي ديگر به اين پژوهش ها، سمت و سوي غير از مسيري كه بايستي پيموده شود، مي دهد. در عين حال، تذكر اين نكته لازم است كه پژوهش هاي روانشناسان، يافته هاي سودمندي درباره جوانان از لحاظ نيازها، استعدادها و توانايي ها، رفتارها، احساسات و عواطف و ... در اختيار ما مي گذارد كه لازم است از سوي والدين، مربيان، دولتمردان و برنامه ريزان و ... مورد توجه قرار گيرند.