در کتاب خلافت و ولایت علوی در ابلاغ و عرضه همزاد با رسالت نبوی است. پیامبر گرامی اسلام به هنگام اعلان رسمی و تبلیغ علنی رسالت, با صراحت تمام از تداوم رسالت در قالب ولایت سخن گفت و علی(ع) را وصی�', خلیفه و رهیار و همگام خود معرفی کرد. پیامبر(ص) افزون بر اعلان رسمی این حقیقت, در آغازین روز تبلیغ علنی مکتبش, بارهای بار و در مناسبت های مختلف, علی(ع) را رهبر امت بعد از خود خواند و بالاخره در آخرین سال زندگانی سراسر اقدام و حماسه خود, در سرزمین غدیر در پیش دید ده ها هزار مردمی که از زیارت خانه خدا باز گشته بودند, فرمود: من کنت مولاه فعلی�' مولاه, الل�'هم والِ مَن�' والاه, وعادِ مَن�' عاداه, وَان�'صُر مَن نَصَرَه وَاخ�'ذُل مَن�' خَذَلَه; هرکس من مولای اویم, علی مولای اوست... شايد نخستين عامل پراكنده به نظر آمدن مفاهيم قرآن، روش خاصي باشد كه اين كتاب مقدس براي بيان حقايق و مطالب خود در پيش گرفته است. اين روش كه روش مزجي‌اش نام مي‌نهيم، يكي از اسباب حفظ و بقاي قرآن از دخل و تصرفهاي بشري نيز محسوب مي‌گردد. بر طبق اين شيوه در بسياري مواقع با جمله‌هاي معترضه به بيان مطلوب پرداخته و از برجسته‌شدن برخي مطالب حساسيت‌زا جلوگيري شده است. براي نمونه موضوع خلافت و امامت كه سخت مورد توجه افراد و قبايل واقع بوده، به اين علت در يك جا و يك سوره نيامده است كه مبادا جلب نظر كند و چه بسا موجب انگيزش و هيجان گردد. در عوض ديده مي‌شود كه اين موضوع غالباً به طور جمله معترضه مذكور افتاده است