اشك هاى خونين در سوگ امام حسين (ذريعة النجاة) ـ جامع ترين تاريخ كربلا . ذريعةالنجاة واسه ی اولین دفعه در سال هاى آغازين قرن چهاردهم هجرى در عالم مطبوعات محدود ايران در آن روزگار, در شهر تبريز كه يكى از دو مركز فعال طبع و نشر بوده, ظهور كرد و با توجه به قرائن مختلف, مؤلف آن (مُجدِد) شيوه هاى عزادارى و سوگوارى براى حضرت سيدالشهدا(ع) به حساب مى آيد و بايد گفت اين كتاب نخستين تأليف در نوع خودش بوده است كه داعيه تصحيح و تجديدنظر در روش ها و شيوه هاى عزادارى ماه هاى محرم و صفر را داشته است. نظير آنچه در همان اوان ـ تقريباً ـ در راستاى تأليف و تدوين كتاب مفاتيح الجنان به منظور كساد گردانيدن بازار گرم ادعيه غير مستند و مجعول و بى اساس و گرايش دادن اهل دعا و راز و نياز و توسل و زيارت به ادعيه و ختومات و زيارات معتبرتر و مستندتر, از ناحيه مرحوم محدث قمى در كار بوده است. مؤلف ذريعة النجاة در پى آن بوده است كه يك متن موجز و جامع و معتبر در ارتباط با وقايع كربلا و نهضت عاشورا در اختيار خطبا و وعاظ و اهل منبر قرار دهد و افكار عمومى شيعيان اهل بيت(ع) را در تبريز و ديگر شهرهاى شيعه نشين ايران تصحيح كند و محتواى فرهنگى مجالس و محافل عزادارى امام حسين(ع) را كه عبارت از گريه و زارى و سينه زنى و زنجيرزنى و گفت وشنود اخبار و روايات ضعيف و ساختگى بوده است, به سوى معارف قرآنى و حديثى و حقايق تاريخى مفيد و مؤثر در ارتباط با شناخت فرهنگ عاشورا و بازيابى تاريخ صحيح وقايع كربلا متحول گرداند