در این مجموعه البرهان یکی از مهم ترین تفسیرهای روایی شیعی در قرن یازدهم و اوایل قرن دوازدهم هجری قمری است، این تفسیر که به شیوه روایی است موضوعات علوم شرعی، قصص، اخبار نبوی و مهم تر از همه فضایل اهل بیت را بیان کرده و بعد احادیث و روایات ماثوره از اهل بیت (ع) و تناسب آنها با آیات قرآنی را در ذیل آن آورده است. تفسیر البرهان، بسیاری از اخبار و اسرار علم قرآن که در زمینه تفسیر در کتابهای ناشناخته کهن آمده، گردآوری کرده و خوانندگان را به روایات بسیاری که بر مفسران این زمان، پنهان مانده رهنمون است. در این دوره تفسیری با استفاده از روایات معصومین، تفسیری از سوره‌ها و آیات قرآن ارایه شده و ذیل هر آیه، حدیث یا احادیثی در مورد مفهوم آیه و ابعاد مختلف فقهی، اعتقادی، اخلاقی، اجتماعی و عبادی آن ذكر شده است. نویسنده همچنین به اقوال مفسران دیگر شیعه كه آنان نیز در تفسیر خویش روشی روایی دارند، استناد كرده و دیدگاه‌های آنان را نیز منعكس كرده است. وی در نقل روایات به سند آن اشاره كرده؛ اما روایت را از لحاظ رجالی و صحت و سقم نقل مورد تجزیه و تحلیل قرار نداده و در تفسیر آیات به نقل روایات اكتفاء كرده و هیچ گونه نظری در مورد مفاد آیه یا روایات ارایه نكرده است. در یك صفحه، متن كتاب تفسیری "البرهان فی تفسیر القرآن" و در صفحه مقابل، ترجمه فارسی آن درج شده است. مولف در بیان روش خود در این تفسیر، مبنی بر اینکه تفسیر قرآن باید براساس روایات نقل شده از ائمه معصومین باشد، علم تنزیل و تاویل را فقط مختص آنان، یعنی کسانی که قرآن در بیت شان نازل شده، می داند و تاکید دارد که علوم قرآنی، جایی جمع و متمرکز نمی شود مگر نزد اوصیای پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و غیر از ائمه اطهار، هیچکس یارای آن را ندارد که تفسیری از قرآن ارائه دهد.