«معاد یا آخرین سیر بشر»، بانو مجنهده امین اثری درس آموز و پرفروغ برای دستیابی به جلوه های جاودانگی و راههای کمال و تکامل است. این اثر که با قلمی از شوق و ارادت نگاشته شده است نسل نو و حقیقت خواه را به سرچشمه زلال حیات می رساند و شیرینی آموزه های آسمانی را در کام جانشان می نشاند. امید آنکه مطالعه فرازهای فروزان الین کتاب ارمغان معرفت برای امروز و هر روز ما باشد. ...با آنکه افراد بشر شب و روز دنبال خوشبختی و در جستجوی سعادتمندی می دوند کمتر از آنها راه سعادت و خوشبخت شدن را می شناسند و اکثر بازیچه هوا و هوس گشته و شب و روز در سیه چال طبیعت غوطه ورند. نه مبدأ خود را می شناسند و نه معاد خود را طریق سیر خود را می دانند و نه راه وصول سعادت را و عمده چیزی که باعث خطا و اشتباه شده این است که خود را نمی شناسیم و کمال و سعادت خود را فقط در حظوظ طبیعی می دانیم. لهذا همیشه برای تحصیل آمال و حظوظ جسمانی می کوشیم و خبری از عالم انسانی نداریم و روح خود و مآل خویش را فراموش کرده ایم و در نردبان ترقی و تعالی پله ای بالا نرفته ایم و در سیر تکامل قدمی پیش ننهاده ایم و طی طریق انسانی ننموده ایم و نمی دانیم از کجا آمده ایم، بهر چه آمده ایم بکجا خواهیم رفت و مآل امرمان بکجا خواهد کشید.