...عجیب است چه مقصد خیلی دوری و چه زیارت کنندگان که خبر ندارند و چه کار دشوار و مرگباری ! پنداشتند که جای مردگان خالی است ، آنها که سخت مایه ی عبرتند ، و از دور با یاد گذشتگان ، فخر می فروشند. آیا به گوورهای پدران خویش مینازند؟ و یا به تعداد فراوانی که در کام مرگ فرو رفته اند؟ آیا خواهان بازگشت اجسادی هستند که پوسیده شد؟ و حرکاتشان به سکون تبدیل گشت؟ آنها مایه ی عبرت باشند سزاوار تر است تا تفاخر؟ ! اگر با مشاهده وضع آنان به فرووتنی روی آوردند عاقلانه تر است تا آنان را وسیله ی فخر فروشی قرار دهند ! ؟ اما بدنها با دیده های کم سو نگریستند ، وبا کوته بینی در امواح نادانی فرو رفتند ، اگر حال آنان را از خانه های ویران ، و سرزمین های خالی از زندگان ، می پرسیدند ، پاسخ میدادند : آنان با گمراهی در زمین فرو خفتند ، و شما نا آگاهانه دنباله روی آنان شدید. بر روی کاسه های سر آنها راه می روید ، و بر روی جسد هایشان زراعت می کنید ، و آنچه به جا گذاشته اند می خورید ، و بر خانه های ویران آنها مسکن گرفته اید ، و روزگاری که میان آنها و شماست بر شما گریه و زاری می کند. آنها پیش از شما به کام مرگ فرو رفتند ، و برای رسیدن به آبشخور ، از شما پیشی گرفتند...