نویسنده سيد قطب در ضمن بيان کردن يكي ديگر از ويژگي هاي ايدئولوژي اسلامي به كاركرد وحدت گرايي و ايجاد انسجام رواني و روحي انسان بواسطه ايدئولوژي اشاره مي كند و بر اين باور است كه جهان بيني اسلامي به لحاظ جامعيت و شامل بودن، تمام حركت و اشياي هستي، عالم را به يك اراده برتر كه جامع و همگاني است برمي گرداند . با ارجاع بشر به اراده و مبدا واحد موجب مي شود كه افكار، ارزش ها، ارزيابي ها، و شرايع و قوانين منسجم و يكپارچه شود . با وحدت و انسجام روحي و روان، انسان از خلاء و پوچي در هستي رهايي پيدا كند . چون انسان بدين گونه مجتمع شد، در ادراك و رفتارش، فكر و پاسخگوييش در مراحل عقيده و رفتار و دريافت و همچنين مسئله زندگي، مرگ، كوشش، حركت، سلامت، رزق و بالاخره دنيا و آخرت ... ديگر صدپاره اي نخواهد بود كه هر رويش به كعبه اي و هر قدمش در جاده اي باشد . اين تمركز رواني و حركتي (تجمع)، همان امتياز بزرگ اسلام و جهان بيني اسلامي است كه تفسير تمام حقايق در روح بشري و توجيه همه جوانب فعاليت هاي انساني نيز مي باشد . انسان وقتي بدين گونه متمركز گردد، داراي بهترين حالات خود خواهد بود، زيرا در حالت «وحدت » كه نشانه اي از حقيقت و واقعيت در تمام مراحل جهان و حيات است، قرار خواهد گرفت ... .