کتاب ابن سینا به روایت اشکوری و اردکانی نوشته سید ابراهیم دیباجی
وی اهل بلخ و بخارا بود و در آنجا متولد (370 هـ . ق) شد: پدر او مردی از اهل دین و علم و سیاست بوده و پدرش بر مذهب شیعه‌ی اسماعیلیه بود. و با علمای اسمائیلی در مصر ارتباط داشت و از مسائل کلامی آگاه بود و یکی از مبلغان و مروجان مکتب اسماعیلیه پدر و برادر ابن سینا بودند؛ ایشان در چنین خانواده‌ی مذهبی و علمی رشد کرد تا جایی که قرآن و علم ادب را تا سن 10 سالگی به اتمام رساند، و استعداد و نبوغ او تعجب همگان را برانگیخت. ایشان مسائل عقلی و ریاضی را نزد استاد محمود مساح و مسائل فقه و ظواهر شریعت را نزد استاد اسماعیل زاهد و علم منطق را نزد استاد ناتلی آموخت. ایشان عاشق مطالعه بود در حالات او نوشته‌اند کتاب «ما بعدالطبیعه»ی ارسطو چهل بار بازخوانی کرده است. همچنین نسبت به دستورات دینی و شعائر مذهبی اهتمام داشته و اهل عبادت بوده و در مشکلات علمی و حل آن به نماز تمسک می‌جست، و در قرائت قرآن، حفظ و تفسیر همت داشت، و برخی از سوره‌ها را تفسیر نموده و علاوه بر فلسفه و طب، به فقه، حدیث، تفسیر، هیئت، نجوم و ریاضی آگاهی داشت و در 18 سالگی از بیشتر علوم فارغ شد. ایشان به عرفان نیز گرایش داشته که در نمط نهم و دهم کتاب اشارات بدان پرداخته است. در مذهب او اختلاف است ولی از نوشته‌ها و اشعار او استفاده می‌شود که او شیعه بوده است و در سال 428 هـ . ق درگذشت و در مورد محل وفات او اختلاف است بعضی‌ها همدان و بعضی دیگر اصفهان نوشته‌اند. امروزه آرامگاه او در همدان مشهور است.