کتاب دیوان نظام استرآبادی اثر نظام الدین بن حسین بن مجدالدین استرآبادی - نیکی ایوبی زاده
نویسنده و شاعر معروف نظام الدین بن حسین بن مجدالدین استرآبادی از شاعران شیعی مذهب سده نهم و اوایل سده دهم قمری است. شیعی مذهب بودن او را قصایدش در باب منقبت ائمه دین آشکار می‌کند؛ قصایدی که در دیوانش فراوان به چشم می‌خورد. ادوارد براون در تاریخ ادبیات خود او و دیگر شاعران منقبت سرای هم‌عصرش را مقدمه ظهور و شیوع این نوع شعر در عهد صفوی دانسته است. نظام استرآبادی مدیحه سراست، بیشترین قصاید او در مدح ائمه (ع)، به ویژه، علی (ع) و آل اوست و حتی هنگامی که مدح بزرگان وقت را می‌گوید آنان را به دوستی اهل بیت می‌ستاید. تا جایی که بسیاری از تذکره نویسان او را مداح اهل بیت معرفی کرده‌اند و مدایح او برای پیامبر و علی و آل علی (ع) را بی نظیر دانسته‌اند. آگاهی او از نجوم و علوم ادبی در دیوانش مشهود است؛ بی شک او هنگامی که در هرات به سر می‌برده است علوم ادبی و دیوانی را، چنانکه در هرات آن روز رواج داشته، آموخته است. او از شاعرانی مثل حافظ، سلمان ساوجی، خاقانی، انوری، ظهیری فاریابی و ... نام برده است بنابراین پیداست که از شعر شاعران پیش از خو نیز بهره برده است.