زمزمه بهشت

کتاب زمزمه بهشت نوشته مهدی حمیدی شیرازی

مجموعه اشعار دكتر مهدي حميدي من آن آسمانی سروش خدایم که فخری به حوا و آدم ندارم مسیحای مریم شناسد به معجز کمی از مسیحای مریم ندارم سخندان شناسد که من اوستادم که استادی کس مسلم ندارم به سحر سخن راه اعجاز پویم بسی گویم و ژاژ و درهم ندارم به هر سبک و هر بحر و هر شیوه گفتم که دانند همتا و همدم ندارم همه شاهکار است گفتارهایم به اندیشه و لفظ ماتم ندارم سخن هر چه گفتم همه نغز گفتم شکرهای آلوده باسم ندارم دکتر مهدی حمیدی از شاعران بنام و چهره های درخشان ادبیات معاصر ایران است. وی در سال 1293 شمسی در شیراز پا به عرصه وجود گذاشت. پدرش مرحوم سید محمد حسن ثقة الاعلام از بازرگانان معروف شیراز بود که در دوره های اول مجلس شورای ملی، از آن شهر به نمایندگی مجلس انتخاب گردید. اولین مجموعه شعرش را در سال 1321 با عنوان «از یاد رفته» منتشر کرد که تماماً در قالب غزل بود. حمیدى شاعرى بود که در جبهه مخالف نیما یوشیج و نوگرایان ایستاد و در پایان سال 1321 دومین دفتر شعرش را به نام «عصیان» به دست چاپ سپرد. حمیدى در سال 1324 قصیده «مصاحبه با نیما پیشواى نوپردازان» را منتشر کرده بود که در جبهه شعرای کلاسیک و مخالفان نیما یوشیجاو را در صف اول قرار داد. او بعد از شهریور 20 با قصاید حماسى‏وار پیرامون شرایط نابسامان سیاسى و اجتماعى ایران و در حمله به اشغالگران بیگانه و جدایى خواهان آذربایجان، مورد توجه خاص و عام واقع شد و به او لقب «شاعر ملى» داده بودند. بطور کلی آثار حمیدی از دو نوع شعر تشکیل شده است، یکی اشعار تقلیدی و دیگری ابتکاری. اشعار تقلیدی حمیدی به سبک ترکستانی است و از شعرای متقدم پیروی می کند و در این میان به فردوسی و فرخی و منوچهری و مسعود سعد ارادت بیشتری دارد.