قصه هایی از هشت بهشت

کتاب قصه هایی از هشت بهشت اثر امیرخسرو دهلوی

همراه با جلد گلاسه ؛ به روایت : بهناز علیپور گسکری ؛ تصویرگری : سعید خالقی حکیم ابوالحسن یمین‌الدین بن سیف‌الدین محمود معروف به امیر خسرو دهلوی بزرگترین و پرکارترین شاعر پارسی‌گوی هندوستان است. او یکی از دو شاعر مهم اوایل قرن هشتم است که سایر سخنوران پارسی‌گوی هند را تحت‌الشعاع قرار دادند و در ادوار بعد هم نفوذی دامنه‌دار در میان شعرای ایران و هند داشتند. آن دو امیرخسرو، و حسن دهلوی بودند. امیرخسرو به زبان‌های فارسی، عربی، ترکی و سانسکریت چیرگی داشت و به سعدی هند معروف بود و او در اوایل حال به «سلطانی» و سپس به «طوطی» تخلص می‌کرد. ای گشاینده‌ی خزاین جود نقش پیوند کارگاه وجود همه هستی ز ملک تا ملکوت یک رقم زان جریده‌ی جبروت هست بی نیست آشکار و نهفت توئی و جز ترا نشاید گفت ای به صد لطف کارسازنده بنده را از کرم نوازنده آمدم بر در تو بی‌خودوار با خودم دار بی خودم مگذار به کرم رخت خواجگیم بسوز بنده‌ام خوان و بندگی آموز دور کن باد خسروی ز سرم پر کن از خاک بندگی بصرم آن چنان ره به خویش کن بازم کز تو با دیگری نپردازم سخن آن به که بعد حمد خدای بود از نعمت خواجه‌ی دو سرای