همه ی شعرهای من

کتاب همه ی شعرهای من اثر احمدرضا احمدی

دوره سه جلدي داخل يك جعبه... حقیقت شعر را بايد با چه چيزی اثبات كرد؟ مرگ هاي گروهی كه رهسپار به هيچ مي شود و حاصل مردگاني كه با لبخند از اين جهان به ورطه ي تيرگي سقوط مي كنند مرگ هايي كه ناشرش بمب هاي شيميايي، زلزله، سيل، سقوط هواپيما است. اين شرح ديباچه ي عاشقان مانده در باران، عشق هايي كه در زير درختان بهت زده اتفاق مي افتد، روز كه شب را مدادهاي عتيقه مي نويسد، آيا براي حقانيت شعر به جاده هاي سرمازده ي خيلي دور رفت از فيلسوفان اخمو كمك گرفت يا از زنبوري كه در كندوي عسلي پناه گرفته است مدد خواست و يا بايد در آفتاب نشست و تاريخ را دوباره خواند، نه حقانيت شعر زمين است كه مي چرخد و يا درختان مانده از توفان و سيلاب كه هنوز بر جاي ايستاده اند و سايه دارند و ميوه را با سخاوت به ما و آفتاب مي بخشند، بر چهره ها مي بينيم كه كسي ميوه ي كال را شعر نمي گويد ميوه هنگامي كه رسيد و بالغ شد شعر آغاز مي شود. روي روزنامه ديشب صداي حروف با هم مي دويدند: پرنده، درختان، شب، عشق نمناك زن، زرد، سرخ، سياه، رنگ هاي پرنده ي تصويرها بودند پرنده خنده مي كرد.