دانلود کتاب علل ضعف تاریخی بورژوازی ایران اثر علی اکبر اکبری
ایران بعلت شرایط خاص جغرافیائی و نزدیکی و همسایگی با اقوام عقب مانده و قبایل چادر نشین آسیای مرکزی و جنوبی از مناطق بسیار نا امن جهان بوده و مستمر مورد حمله و تجاوز اقوام عقب مانده آسیا قرار گرفته است.
نا امنی و یورش اختصاص به اقوام عقب مانده ی بیگانه نداشته و به هجوم انها خلاصه و محدود نمی شود.
هجوم عشایر به قلمرو عشایر و دولتهای غیر ایرانی و قوای عشایری حکومتهای ایرانی به سرزمینهای دیگران و جنگهای داخلی عشایر هرکدام بنحوی امنیت و ارامش مردم و جامعه را برهم زده و موجب ویرانی و نابودی گردیده است.
در ایران بویژه بعد از حمله اعراب امیران و خوانین حاکم در هر منطقه و سلاطینی که حکومت مرکزی را در تصرف داشته اند همه از ایلات و عشایر بوده اند.
مهاجمین خارجی همه منشاء ایلیاتی داشته اند.برای مهاجمین ایران بصورت یک گذرگاه نبوده انها بعد از حمله و غارت و ویرانی ایران و تصرف قدرت دولتی در این جا مانده اند و دولتهایی را بوجود اورده اند.
ایران در طول تاریخ خود مدام مورد حمله و یورش ایلات و اقوام عقب مانده خارجی بوده و در داخل جنگ و غارت عشایر و ایلات یک حالت عام و عمومی در سرتاسر مملکت بوده است.
برای خرید کتاب علل ضعف تاریخی بورژوازی ایران نسخه چاپی اینجا کلیک نمایید. و برای دانلود رایگان به ادامه مطلب مراجعه نمایید.
در چنین شرایط پر آشوب و جنگ و غارتی که جنگهای داخلی و یورشهای خارجی و حمله به سرزمینهای دیگران همه چیز را بویرانی و نابودی میکشانده تجارت و کسب و کار نمیتوانسته رشد و توسعه پیدا کند.
عشایر ضمن انکه با هم میجنگیدند و یکدیگر را غارت میکردند به هشرها و روستاها بمثابه محلی برای غارت و به تولیدات و ثروتها ی شهری و محصولات کشاورزی بصورت غنیمت نگاه میکردند.
اگر شهرها و روستاها از حملات و غارتهای عشایر داخلی برای مدتی در امان میماند اقوام و ایلات خارجی با یورش بایران اگر چیزی باقی مانده بود بغارت می بردند و همه چیز را در مسیر حرکت خود و در یورشهای پی در پی به ویرانی و نابودی میکشاندند.
ایلات فقط به غارت دست اوردهای تولیدی و ثروتهای اندوخته شده قناعت نکرده نیروهای تولید کشاورزی و شهری را مانند ابزار کار.حیوانات.قنوات.زمینها.باغها. انسانها را نابود میکردند و از شهرها جز ویرانی چیزی باقی نمیماند.
بنابراین همجوم همیشه در حد غارت نبوده بلکه هجوم با غارت و ویرانی و نابودی نیروهای تولیدی و شهرها و روستاها همراه بوده است بطوریکه بعد از هر حمله و غارت برای مدتی طولانی امکان اغاز دوباره کارهای تولیدی مهیا نبوده و با ویرانی در حدی بود که امکانات زندگی و اثار حیات با خاک مدفون میشد.
